Działalność ludzi doprowadziła do zachwiania równowagi ekologicznej w przyrodzie. Istnieje pilna konieczność tworzenia warunków do powstrzymania dalszej degradacji ziemi. Nauka ekologia wskazuje na ogromną rolę człowieka w kształtowaniu środowiska, dlatego to on powinien pielęgnować i dbać o nie jak o własny ogród, chronić przed dewastacją i zniszczeniem. Działania człowieka będą wtedy właściwe, gdy będzie posiadał odpowiedni poziom świadomości ekologicznej. Podstawą w budowaniu i kształtowaniu świadomości ekologicznej jest prowadzenie szerokiej edukacji w tym zakresie. Celem edukacji jest przekazanie społeczeństwu wiedzy na temat środowiska i zmian, jakie w nim wprowadził człowiek, wskutek swojej działalności oraz wykształcenie wartości, postaw i praktycznych umiejętności, które umożliwią odpowiedzialne i skuteczne uczestnictwo w rozwiązywaniu problemów ekologicznych, a także we właściwym zarządzaniu zasobami środowiska. Problemom i perspektywom edukacji ekologicznej zostało poświęconych wiele konferencji na których stwierdzono m.in., że: budowa zrębów cywilizacji równowagi wymaga opracowania i wdrażania strategii edukacji ekologicznej, obejmującej liczne programy realizacyjne w odniesieniu do systemu edukacji szkolnej i pozaszkolnej; niezbędnym jest określenie i uruchomienie struktur organizacyjnych, potrzebnych do przygotowania i realizacji działań w zakresie edukacji ekologicznej, m.in NGO.

Edukacja ekologiczna odgrywa istotną rolę w zrozumieniu potrzeb ochrony środowiska i nie budzi wątpliwości, że prowadzona być powinna na wszystkich szczeblach kształcenia w kontekście trwałego i zrównoważonego rozwoju staje się:

– jak najszybsze uświadomienie społeczeństwa, wszystkich grup społecznych w zakresie ochrony środowiska oraz trwałego i zrównoważonego rozwoju;
– upowszechnienie dostępu do kształcenia w zakresie ochrony środowiska oraz trwałego i zrównoważonego rozwoju, a także edukacji społecznej wszystkich grup, od wieku szkolnego do dorosłego;
– promocja zintegrowanego podejścia do zagadnień związanych z ochroną środowiska;
– skoncentrowanie się na najważniejszych problemach związanych z ochroną środowiska oraz trwałym i zrównoważonym rozwojem w skali lokalnej.

Nieodzownym elementem jest również upowszechnienie wiedzy z zakresu humanitarnego traktowania zwierząt, poszanowania ich praw, zapewnienia prawidłowego dobrostanu zwierząt domowych, zapobiegania ich bezdomności, promowania zabiegów kastracji zwierząt domowych, zasad postępowania z dzikimi zwierzętami, pogłębianie wiedzy w zakresie udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym zwierzętom.