Ochrona zwierząt, edukacja w zakresie humanitarnego traktowania oraz ograniczanie bezdomności, stanowi już problem społeczny. W Polsce obowiązek zapobiegania bezdomności zwierząt spoczywa na samorządach gminnych. Pomimo tego, że ustawodawca umożliwia gminom wprowadzanie programów sterylizacji/kastracji zwierząt mających opiekunów, niewiele gmin z tego korzysta, co jest oceniane krytycznie przez Najwyższą Izbę Kontroli (NIK). Największą skuteczność w zakresie
kontrolowania zwierząt można osiągnąć poprzez synergiczne prowadzenie 3 rodzajów zadań:

a) edukowanie opiekunów
b) obligatoryjne znakowanie zwierząt
c) programową sterylizację/kastrację zwierząt

Najtrudniejszym z tych 3 rodzajów działań jest edukowanie opinii publicznej, choć właśnie to ono przyniosłoby najtrwalsze zmiany. Niestety na skutki tego procesu, podobnie jak na efekty wszystkich oddziaływań zmierzających do wywołania trwałych zmian postaw w ogóle, trzeba czekać długo. Stąd promuje się dzisiaj trwałe znakowanie oraz gonadotektomię, jako rozwiązania które mają ograniczyć
zjawisko bezdomności zwierząt.
Kontrolowanie populacji kociej jest znacznie większym wyzwaniem, tym bardziej że teoretycznie jedna niewysterylizowana kotka w ciągu 4 lat rozrodu (co jest tylko okresem przyjętym umownie, może on bowiem trwać dłużej) może dać 512 kociąt, zakładając średnią liczebność 3 miotów rocznie na poziomie 4 kociąt w każdym miocie, z których 50% to samice. Jak wskazuje raport NIK, problem bezdomności zwierząt w Polsce narasta, pomimo przeznaczania na jego rozwiązanie coraz większych środków. Na koniec 2022 r. funkcjonowały w Polsce 230 schroniska dla zwierząt, tj. o 46 więcej niż w 2014 r. W stosunku do 2020 r. wzrosła liczba zarówno przebywających w schroniskach psów (do 105,7 tys., tj. o 5,4%), jak i kotów (do 24,1 tys., tj. o 17,8%). Tylko nieznacznie wzrosła liczba i odsetek adoptowanych zwierząt.
Okazuje się, że działania prowadzone przez gminy są nieskuteczne, bowiem opieka nad zwierzętami bezdomnymi realizowana jest fasadowo poprzez zlecanie wyłapywania zwierząt oraz umieszczanie ich w schroniskach. Nie rozwiązuje to kłopotu, a jedynie usuwa go z pola widzenia. Poprzez zamknięcie wyłapanych zwierząt w schroniskach gminy zyskują pozór kontrolowania sytuacji, w myśl
zasady „czego nie widać, tego nie ma”. NIK jednoznacznie wskazują na konieczność identyfikacji zwierząt i zachęcenie właścicieli do kastracji/sterylizacji.

NASZĄ ODPOWIEDZIĄ NA POWYŻSZE PROBLEMY JEST PROWADZENIE FINANSOWANIE AKCJI KASTRACJI KOTÓW WOLNO ŻYJĄCYCH ORAZ PSÓW I KOTÓW WŁAŚCICIELSKICH.